exilé

exilé, adj. et n.


1. adj. āflīemedelþēodig/elþīodig/ælþēodig/ælþīodig fordrifen forwracned forwrecenofādrǣfed. être exilé (ÉTAT) wracian (Vf2) ♦ wracnian (Vf2) ♦ wræclāstas wunian (Vf2).

2. n. eardstapa (m. an) ♦ eardwrecca/eardwræcca (m. an) ♦ flī(e)ma/flēma/flȳma (m. an) ♦ flīeming/flēaming/flȳming (m. a) ♦ frēondlēas mann (m. th. rac.) ♦ mearcstapa (m. an) ♦ nȳdfara/nīdfara (m. an) ♦ wræcca/wrecca > a.m. wretch, v.h.a. (w)recch(e)o > all.m. Recke {m. an}, v.s. wrekkio ♦ wræcmon/wræcmann (m. th. rac.) ♦ wulfes hēafod (nt. a).