exister

exister, vi.


1. (être) bēon/bīon (-mi) > a.m. be ♦ gelimpan, v.h.a. gilimphan/gilimfan {VF3} ♦ wesan, got. wisan, v.n. vesa/vera, v.h.a. wesan, v.s. wesan, v.fr. wesa {VF5} ♦ wunian (Vf2), v.h.a. wonēn (Vf3) > all.m. wohnen, v.s. wonōn/wunōn, v.fr. wona/wuna. cesser d’exister (prendre fin) āfeallan (VF7). qui n’existe pas nǣrende.


2.
exister chez qq. (être propre à) belimpan/belympan (VF3) ♦ oþlengan (Vf).