faim

faim, n.


hungor/hungur (m. a) > a.m. hunger, v.n. hungr, v.h.a. hungar (m. a) > all.m. Hunger, v.s. hungor, v.fr. hunger/honger. (appétit) metesōcn (f.). avoir faim (ge)hyngran/(ge)hingran (Vf1), (ge)hyngrian/(ge)hingrian (Vf2) > a.m. hunger, got. huggrjan (Vf1), v.n. hungra, v.h.a. hungaren (Vf1) > all.m. hungern, v.s. gihungrian, v.fr. hungera ♦ ofhingrian (Vf2). donner faim gehyngran/gehingran (Vf1), gehyngrian/gehingrian (Vf2). mourant de faim hungerbiten/hungorbitenhungerlǣwe/hungorlǣwe hungerlic/hungorlic.