fainéant

fainéant, n. et adj.


1. n. dǣdlata (m. an) ♦ slāwa (m. an) ♦ swǣm (m.).

2. adj. ās(w)olcen ǣswind blēaþ, v.s. blōđ ♦ cræftlēas īdelgeornslacful/slæcful slāw/slēaw/slǣw (wa/wō) > a.m. slow, v.n. slær/sljár/sljór, v.h.a. slēo ♦ sle(a)c/slæc > a.m. slack, v.n. slakr, v.h.a. slach, v.s. slak ♦ sleaclic swǣr/swār/swēr, swǣre (ja/jō), v.n. svárr, v.h.a. swāri (ja/jō) > all.m. schwer, v.s. swāri, v.fr. swēre ♦ swǣrmōd. devenir fainéant ālatian (Vf2) ♦ āslacian/āslæcian (Vf2).