fermeture

fermeture, n.


1. (barre, verrou) clūstor/clūster (nt. a), v.h.a. klōstar > all.m. Kloster, v.s. klūstar (nt.), v.fr. klaster (nt.) ♦ clȳsing/clȳsung (f. ō) > a.m. closing ♦ fæst(e)n/fe(a)sten (nt. ja), v.h.a. festī (f. īn) > all.m. Feste, v.s. festī (f.), v.fr. fest ♦ hæfting (f. ō) ♦ loc (nt.) > a.m. lock, v.n. lok, v.h.a. loh (nt. a) > all.m. Loch ♦ ōgengel (m.) ♦ swē(o)r/swȳr/swōr (m. et f.). fermeture puissante mihtloc (nt.). pieu servant de fermeture staca (m. an) > a.m. stake, v.fr. stake ♦ steng/stang (m.), v.n. stǫng (f. th. rac.), v.h.a. stanga (f.) > all.m. Stange.


2.
(ACTION : PAR UNE CLÔTURE) ūtanymbstandnes (f. jō) ♦ ymbfæstnes (f. jō) ♦ ymbstandednes (f. jō) ♦ ymbstand(en)nes (f. jō).


3.
(ÉTAT) fæstnung (f. ō) > a.m. fastening.