communion

communion, n.


1. (participation) gemǣnsumnes (f. jō). (communauté des croyants) gemǣnscipe (m. i).


2.
(Eucharistie) godes līchama (m. an) ♦ hūs(e)l/hūsul, got. hunsl, v.n. húsl {nt. a} ♦ mæsselāc (nt. a). communion portée à un mourant (viatique) wegnest (nt. a), v.h.a. weganest. administration de la communion gemǣnsumung (f. ō). administrer/donner la communion (ge)hūslian (Vf2), got. hunsljan (Vf1) ♦ hūsl gemǣnsumian (Vf2). digne de recevoir la communion husles wirþe. participation à la communion gemāna (m. an), got. gamainei (f. īn), v.h.a. gimeinī (f. īn) ♦ hlāfgang (m. a) ♦ hūselgang (m. a) ♦ hūselhālgung (f. ō) ♦ onfangennes/anfangennes (f. jō) ♦ þigen (f.). recevoir la communion (ge)mǣnsumian drihtnes līchaman and blōde (Vf2) ♦ hūsl ābirgan (Vf1) ♦ hūsles onbyrgan (Vf1) ♦ hūsl þicgan (VF5) ♦ hlāfe gān (-mi) ♦ hūsle gān (-mi) ♦ hūsle gangan (VF7).