fourreau

fourreau, n.


(D’ÉPÉE) cocer/cocor/cocur (m. a), v.h.a. chokhāri (m. ja) > all.m. Köcher, v.s. cocāre (m.), v.fr. koker ♦ ? lecg (f.) ♦ scēaþ/scǣþ (f. ō) > a.m. sheath, v.n. skeiðir (pl.), v.h.a. sceida (f. ōn) > all.m. Scheide, v.s. skēđia. fourreau orné de pierres précieuses stānfæt (nt. a), v.s. stēnfat ♦ wælgimm (m. a). remettre dans son fourreau behȳdan/behīdan (Vf1).