franchir

franchir, vt.


1. (UN LIEU, etc.) befaran (VF6) ♦ begān (-mi) ♦ behindan lǣtan (VF7) ♦ forgān (-mi) ♦ gegangan (VF7) ♦ ofergān (-mi) ♦ ofergangan, got. ufargaggan {VF7} ♦ oferhlēapan (VF7) ♦ oferhlēoþrian (Vf2) ♦ oferlēoran (Vf1) ♦ oferstæppan/ofersteppan (VF6), v.h.a. ubarstephen ♦ oferstellan (Vf1) ♦ oferstīgan, got. ufarsteigan, v.h.a. ubarstīgan {VF1} ♦ þurhfaran, v.h.a. durhfaran > all.m. durchfahren {VF6}. difficile à franchir earfoþfere. (UN MUR, etc.) oferstīgan ←. franchir d’un bond (ge)hlēapan > a.m. leap, got. hlaupan, v.n. hlaupa, v.h.a. (h)louffan > all.m. laufen, v.s. hlōpan, v.fr. hlāpa {VF7} ♦ oferhlēapan (VF7) ♦ oferstellan (Vf1). endroit qu’il faut franchir d’un bond hlīep/hlȳp (m. et f.), v.n. hlaup (nt.), v.h.a. hlouf > all.m. Lauf ♦ hlīepe (f.). personne qui franchit d’un bond oferhlēapend (m. nd).


2.
(UNE LIMITE MORALE) ofergān (-mi) ♦ oferlēoran (Vf1).