garçon

garçon, n.


1. (enfant) cnapa/cnafa > a.m. knave, v.h.a. knabo > all.m. Knabe {m. an}, v.s. knapo (m.), v.fr. knap(p)a (m.) ♦ cnæpling (m. a) ♦ cniht/cnyht/cne(o)ht/cnæht > a.m. knight, v.h.a. kneht > all.m. Knecht {m. a}, v.s. knecht, v.fr. kniuht/knecht (m.) ♦ cnihtcild (nt. az/iz) ♦ esne, got. asneis, v.h.a. asn(er)i {m. ja} ♦ geongling/gungling/iungling > a.m. youngling, v.h.a. jungeling > all.m. Jüngling {m. a}, v.fr. iungeling (m.) ♦ hyseb(e)orþor (nt.) ♦ mago/magu, got. magus, v.n. mǫgr {m. u}, v.s. magu ♦ magorinc/magurinc (m. a) ♦ wǣpnedbearn (nt. a) ♦ wǣpnedcild (nt. az/iz).


2.
garçon d’écurie horscniht (m. a) ♦ horshi(e)rde/horshyrde (m. ja) ♦ horsþegn/horsþēn (m. a) ♦ horswealh (m. a). garçon d’honneur brȳdboda (m. an) ♦ dryhtealdor/driht(e)ealdor (m. a) ♦ dryhtealdormann (m. th. rac.) ♦ dryhtguma/drihtguma (m. an) ♦ dryhtmann (m. th. rac.) ♦ dryhtwēmend (m. nd) ♦ dryhtwēmere (m. ja) ♦ witumbora (m. an) ♦ wytuma (m. an).