habituel

habituel, adj.


cūþ, got. kunþs, v.n. kunnr/kuðr, v.h.a. kund/chunt > all.m. kund, v.s. kūđ, v.fr. kūth/ku(n)d ♦ gecynde > a.m. kind ♦ gemǣnelic/gemēnelic geþēawe/geþȳwe gewun, v.h.a. giwon ♦ gewuna (indécl.) ♦ (ge)wunelic/(ge)wunolic, v.h.a. giwonelich ♦ þēawlic. catactère habituel (D’UNE ACTION, etc.) gewuna (m. an), v.h.a. giwona (f. ō), v.s. giwuno. pratique habituelle gewuna ← ♦ lagu (f. ō) > a.m. law, v.n. lagu, lǫg. rendre habituel fōn tō (VF7).