harpe

harpe, n.


citere/cytere (f. ōn) ♦ gamenwudu/gomenwudu (m. u) ♦ hearpe/hærpe/(h)earpa (f. ōn) > a.m. harp, v.n. harpa, v.h.a. harfa > all.m. Harfe. de harpe hearplic. jeu sur la harpe hearpslege (m. i) ♦ hearpung (f. ō). chanter en s’accompagnant à la harpe sallettan (Vf1). jouer de la harpe hearpan grētan (Vf1) ♦ hearpian (Vf2) ♦ sealmian (Vf2) ♦ slēan > a.m. slay, got. slahan, v.n. slá, v.h.a. slahan > all.m. schlagen, v.s. slahan, v.fr. slā {VF6} ♦ styrian/stirian > a.m. stir (Vf1), v.h.a. stōran > all.m. stören ♦ wrǣstan (Vf). son de la harpe hearpswēg (m. i) ♦ sang (m. a) > a.m. song, got. saggws (m. i), v.n. sǫngr (m. wa), v.h.a. sanc (m. a) > all.m. Sang, v.s. sang, v.fr. song.