conclure

conclure, vt.


1. (mettre fin à, clore) belūcan (VF2) ♦ betȳnan/betī(e)nan, v.h.a. bezūnen > all.m. bezäunen {Vf1} ♦ lūcan > a.m. lock, v.n. lúka (aptr), v.h.a. lūhhan {VF2} ♦ tȳnan, v.h.a. zūnen > all.m. zäunen {Vf1}.


2.
(UN MARCHÉ, UNE TRANSACTION) belūcan (VF2) ♦ macian loc (Vf2).


3.
conclure un traité (ge)trūwian/(ge)trȳwian (Vf2), got. (ga)trauan (Vf3), v.n. trúa (Vf3), v.h.a. trū(w)ēn (Vf3) > all.m. trauen, v.s. trūōn ♦ (ge)þingian, v.h.a. dingōn > all.m. dingen {Vf2}, v.s. thingōn, v.fr. thingia ♦ gewerian (Vf1/2), got. gawasjan (Vf1) ♦ warian, v.n. vara {Vf2}, v.s. warōn, v.fr. waria ♦ wǣre geniman (wiþ) (VF4).


4.
(déduire, inférer) niman, got. niman, v.n. nema, v.h.a. neman > all.m. nehmen, v.s. niman, v.fr. nima/nema {VF4}.