impureté

impureté, n.


1. (saleté) horines (f. jō) ♦ wīdl/wīþl/widþil. retirer les impuretés āclǣnsian (Vf2) ♦ āhlūttrian/āhlȳttrian (Vf1) ♦ (ge)clǣnsi(g)an/clēnsian/geclānsian/(ge)clǣsnian/clǣnsnian (Vf2) > a.m. cleanse. sans impuretés (MATIÈRE, OBJET) clǣne/clāne/clēne (i) > a.m. clean, v.h.a. chleini/kleini (ja/jō) > all.m. klein, v.s. klēni/cleini, v.fr. klēne/kleine ♦ hwīt > a.m. white, got. ƕeits, v.n. hvítr, v.h.a. hwīz > all.m. weiss, v.s. hwīt, v.fr. hwīt.


2.
(souillure morale) fȳlþ/fīlþ (f.) > a.m. filth, v.h.a. fūlida (f.), v.s. fūlitha (f.) ♦ gewemmednes/gewæmnednes (f. jō) ♦ unclǣnnes (f. jō) ♦ unclǣno/unclǣnu (f.) ♦ unsȳfernes/unsēfernes (f. jō).