intention

intention, n.


1. andgi(e)t/andget/andgyt/on(d)git (nt. a) ♦ ātihting/ātyhting (f. ō) ♦ diht/dyht (nt. ?), v.h.a. dichta (f.) > all.m. Dicht ♦ foresetnes (f. jō) ♦ gemynd/gemund/gemend (f. i) > a.m. mind, got. gamunds (f. i), v.h.a. gimunt (f.) ♦ gemynt (nt.) ♦ gerād (nt.) ♦ geset(e)nes/gesætnes (f. jō) ♦ geþanc/geþonc/geþang, v.h.a. githanc > all.m. Gedanke {m. a} ♦ geþe(a)ht/geþæht (f. et nt. i) ♦ geþōht (m. a) ♦ gew(e)ald, v.h.a. giwalt (m. a et f. i) > all.m. Gewalt, v.s. giwald ♦ gewilnung (f. ō) ♦ heorte (f. ōn) > a.m. heart, got. hairtō (nt. an), v.n. hjarta (nt. an), v.h.a. herza (nt. an) > all.m. Herz, v.s. herta/herte (nt. an), v.fr. herte/hirte (f. ōn) ♦ hyht/hiht/heht (m. et f.) ♦ ingehygdnes (f. jō) ♦ ingeþanc (m. a) ♦ mynna (m. an) ♦ ontyhting/ontihting (f. ō) ♦ smēa(g)ung/smē(aw)ung/smēang (f. ō) ♦ willa (m. an) > a.m. will, got. wilja (m. jan), v.n. vili (m. jan), v.h.a. willo (m. jan) > all.m. Wille, v.s. willio, v.fr. willa

2. avoir l’intention de āþencan (Vf1) ♦ foresettan (Vf1) ♦ (ge)myntan (Vf1) ♦ (ge)teoh(h)ian/(ge)ti(o)hhian/tyhhian, v.h.a. gizehōn {Vf2} ♦ (ge)þenc(e)an > a.m. think, got. þagkjan, v.n. þekkja, v.h.a. thenken/denken > all.m. denken, v.s. thenkian, v.fr. thenka/thendza {Vf1} ♦ mǣnan > a.m. mean, got. gamainjan, v.h.a. meinan > all.m. meinen {Vf1}, v.s. mēnian, v.fr. mēna ♦ mynd(i)gian (Vf2) ♦ mynegian (Vf2) ♦ (ge)myntan (Vf1) ♦ willan/wyllan > a.m. will, got. wiljan, v.n. vilja, v.h.a. wellan > all.m. wollen {-mi}, v.s. willian/wellian, v.fr. willa/wella. dans l’intention de þur(u)h > a.m. through, got. þairh, v.h.a. duruh/dhurah > all.m. durch. sans intention ungewealdesungewilles/ungewylles unmyndlinga/unmyndlenga/unmyndlunga. mauvaise intention ungeþanc (m. et nt. a) ♦ unrihtwilla (m. an) ♦ unwrenc (m.). dans une mauvaise intention unnytlīce. qui a des intentions hostiles lāþwende(mōd).