justice

justice, n.


1. (pouvoir judiciaire) dōm > a.m. doom, got. dōms, v.n. dómr, v.h.a. tuom {m. a}, v.s. dōm (m.), v.fr. dōm (m.). faire appel à la justice forsēcan/forsǣcan (Vf1) ♦ foresēcan (Vf1) ♦ (ge)scēotan > a.m. shoot, v.n. skjóta, v.h.a. sciozzan > all.m. schiessen {VF2}, v.s. skietan, v.fr. skiata (VF2). exercice de la justice lagu (f. ō) > a.m. law, v.n. lagu, lǫg. rendre la justice āmetan (VF5). en train de rendre la justice ǣlagol. siège de justice hēahsetl, v.h.a. hōhsedal {nt. a}.


2.
(équité) riht/ryht (nt. a) > a.m. right, v.n. réttr (m.), v.h.a. reht (nt. a) > all.m. Recht, v.s. reht, v.fr. riuht (nt. a) ♦ rihtlagu (f. ō) ♦ rihtnes/rehtnes > a.m. rightness, v.h.a. rehtnissa {f. jō} ♦ rihtwīsnes (f. jō) > a.m. righteousness ♦ sōþ (nt.) > a.m. sooth, v.s. sōđ ♦ sōþfæstnes (f. jō). avec justice dōmlīceefne/efen/emne > a.m. even, v.h.a. ebano > all.m. eben ♦ fæg(e)re/fegere, v.s. fagaro ♦ mid rihtan þingumrihte rihtlīce > a.m. rightly, v.fr riuhtlīke.


3.
(punition juste) (ge)riht ←.