larcin

larcin, n.


an(d)feng/onfeng (m. i) ♦ stalu (f. ō), v.h.a. stala ♦ stalung (f. ō) ♦ stælþing (nt. a) ♦ þēof (f.), v.h.a. diuba ♦ þēofend/þēofent/þēofunt (f. pl.) ♦ þēofung (f. ō) > a.m. thieving ♦ þī(e)fþ/þȳfþ/þēofþ/þēoft (f. ō) > a.m. theft, v.n. þýfð/þýft, v.fr. thiuft(h)e.