magnificence

magnificence, n.


1. (pompe, splendeur) gleng/glæng/glenc(g) (m.et f.) ♦ orgel(lo)/orgol prass (m. a ?) ♦ prȳt/prȳd/prīt (f.) ♦ prȳte/prȳde/prēde (f. ōn) > a.m. pride, v.n. prýði ♦ prȳtu/prȳto (f.) ♦ w(e)orþnes/wierþnes/wurþnes/wyrþnes (f. jō) ♦ weorþscipe/wurþscipe (m. i) > a.m. worship.


2.
(gloire, splendeur) anmēdla/onmēdla/onmǣdla (m. an) ♦ duguþ/dugoþ/dugaþ/dugeþ (f. ō), v.h.a. tugad/tugund (f. i) > all.m. Tugend, v.fr. duged (f.) ♦ þrym(m)/þremm/þrim (m. i) ♦ weorþung (f. ō), v.n. virðing, v.h.a. werdunga (f. ō) ♦ wlenc (f. ō) ♦ wlenco/wlencu (f. īn) ♦ wuldor/wuldur/wulder (nt. a).


3.
(excellence, noblesse) æþelcundnes (f. jō) ♦ æþelu/æþelo (f. ō) ♦ (ge)micelnes (f. jō), v.h.a. michilnessi (nt. ja) ♦ mōd (nt. a) > a.m. mood, got. mōþs (m. a), v.n. móðr (m. a), v.h.a. muot (m. a et an) > all.m. Mut, v.s. mōd, v.fr. mōd ♦ þrym(m) ← ♦ weorþfulnes (f. jō) ♦ w(e)orþnes ← ♦ weorþscipe ←.