mérite

mérite, n.


1. (valeur, etc.) ārweorþnes/ārwyrþnes (f. jō) ♦ duguþ/dugoþ/dugaþ/dugeþ (f. ō), v.h.a. tugad/tugund (f. i) > all.m. Tugend, v.fr. duged (f.) ♦ forgeearnung (f. ō) ♦ geþyncþo/geþincþo (f. ō) ♦ gewyrht/geweorht (f. et nt. i), v.h.a. gawuruht/giwurht, v.s. giwurhti ♦ gewyrhtu medemnes/medumnes (f. jō) ♦ weorþ/worþ/wurþ/wyrþ/wirþ/we(a)rþ (nt. a) > a.m. worth, got. wairþ, v.n. verð (nt.), v.h.a. werd (nt.) > all.m. Wert, v.s. werđ, v.fr. werth ♦ weorþscipe/wurþscipe (m. i) > a.m. worship. mérite particulier synderlicnes (f. jō). avec mérite her(i)gendlīcelīcwyrþlīce untǣlwi(e)rþlīce. sans mérite, loc. adj. unweorþ/unwurþ(e)/unwyrþ(e)/unwierþe, v.h.a. unwerd. sans mérite, loc. adv. unweorþlīce, v.h.a. unwerdlīcho.


2.
mérites (ge)earnung/earning (f. ō) ♦ gewyrht ←. réduire les mérites de (ge)minsian (Vf2), v.s. minsōn.