natif

natif, adj. et n.


1. adj. ācennedlicgecynde > a.m. kind ♦ inboren > a.m. inborn ♦ inlende/inlænde, v.h.a. inlenti ♦ inlendisc/inlændisc. (de ce pays) þiderlēodisc.


2.
n. foldbūend (m. nd) ♦ inborena (m. an) ♦ inbūend (m. nd) ♦inbyrdling/inberdling/imburdling (m. a) ♦ inlenda (m. an) ♦ landāgend (m. nd) ♦ landbegenga (m. an), v.h.a. lantpikengeo ♦ landbūend (m. nd) ♦ landesmann (m. th. rac.) ♦ landlēod (m. i) ♦ landlēoda (m. an) ♦ landman, v.h.a. lantman {m. th. rac.} ♦ lēod (m. i). natifs ingemenlandfolc (nt. a) ♦ landwaru (f. ō) ♦ lēode, v.n. lýðir, v.h.a. liuti > all.m. Leute {m. pl. i}, v.s. liudī, v.fr. liode/liude ♦lēodweras (m. pl. a).