nature

nature, n.


1. (ordre naturel) nature des choses gecynd/gecind (nt. ja) > a.m. kind ♦ gesce(a)p/gescæp (nt. a), v.s. giskap. conforme à la nature gecyndelic/gecundelic > a.m. kindly. qui appartient par nature à gecynde > a.m. kind. contre nature ungecynd(e)lic/ungecindelic/ungecynelic. vice contre nature unrihthǣmed (nt. a).


2.
(caractère, essence) (ge)hwilcnes (f. jō), v.h.a. hweolīhnissi (nt. ja) ♦ hī(e)w/hȳw/hēo(w)/hīow (nt. a) > a.m. hue, got. hiwi (nt. ja), v.n. hý. (caractère naturel) gebyrd/gebird (f. i), got. gabaurþs (f. i), v.n. byrð (f.) > a.m. birth, v.h.a. giburt (f. i) > all.m. Geburt, v.s. giburd (f.), v.fr. berth (f.). (qualité) æþelu/æþelo (f. ō) ♦ (ge)hwilcnes (f. jō), v.h.a. hweolīhnissi (nt. ja) ♦ missenlicnes (f. jō) ♦ swilcnes (f. jō). nature charnelle flǣ(s)c/flē(s)c (nt. i) > a.m. flesh, v.n. flesk (nt.), v.h.a. fleisk (nt. a) > all.m. Fleisch, v.s. flēsk/fleisk (nt.), v.fr. flask/flesk (nt.). nature de l’œil ēaggebyrd (f. i). nature divine godcund(lic)nes (f. jō) ♦ godcundspēd (f. i) ♦ godhād (m. u et a) ♦ godmægen (nt. a). nature douce (D’UN ANIMAL) tama/tyma (m. an). nature humaine mennisclicnes (f. jō) ♦ menniscu (f.), v.h.a. menniskī (f. īn), got. manniskōdus (m. u), v.s. menniskī. avoir une nature humaine (CHRIST) bēon/wesan mann. nature incomparable (DE QQCH.) unwiþmetenes (f. jō). nature de qq. andefn (f. ō). nature mauvaise/méchante (DE QQ.) inwitgecynd (nt. ja). nature mortelle (D’UN POISON, etc.) dēaþbǣrnes/dēadbǣrnes/doeþbērnes (f. jō) ♦ dēadlicnes/dēaþlicnes (f. jō) > a.m. deadliness. nature originelle ealdgecynd (nt. ja). nature qu’on tient de sa mère mēdrengecynd (nt. ja) ♦ mōdercynd (nt. ja). nature sulfureuse (D’UNE SUBSTANCE) sweflenes (f. jō). nature toxique/vénéneuse ǣtrennes/ǣternes (f. jō). nature trompeuse (DE QQ.) fācen (nt. a), v.n. feikn, v.h.a. feihan (nt.), v.s. fēkn (nt.) ♦ lygnes (f. jō) ♦ twīfealdnes (f. jō). changer la nature de (ge)wrixlian (Vf1). opposition de nature wiþerrǣdnes (f. jō).