nuage

nuage, n.


1. (DU CIEL) gesw(e)orc (nt.), v.h.a. giswerc, v.s. giswerc ♦ heofonwolcen (nt. a), v.h.a. himilwolchen (m. a), v.s. himilwolcan ♦ lyfthelm (m. a) ♦ genip (nt. a) ♦ scēo, v.n. ský (nt. ja) ♦ wolc(e)n/welcn/weolcen (nt. a), v.h.a. wolchan (m. a) > all.m. Wolke, v.s. wolkan, v.fr. wolken. nuage de beau temps wederwolcen (nt. a). nuages lyft/lift (m. f. et nt. i), got. luftus (m. i ou u ?), v.n. lopf/loft (nt.), v.h.a. luft (m. et f. i) > all.m. Luft, v.s. luft (m. et f.) ♦ lyftedor (m. a) ♦ wǣgfæt (nt. a). collision des nuages wolcengehnāst (nt. i). masse des nuages hlōþgecrod (nt.). qui produit des nuages wolcenwyrcende. sans nuages (CIEL) hlūt(t)or/lūttor/(h)lūtter/hlȳttor, got. hlūtrs, v.h.a. hlūt(t)ar > all.m. lauter, v.s. hluttar, v.fr. hlutter. se couvrir de nuages āþē(o)strian/āþīestrian/āþȳstrian (Vf2) ♦ (ge)þuhsian/(ge)þuxsian (Vf2).


2.
nuage de poussière dūstswe(a)rm (m.).