oindre

oindre, vt.


1. (enduire d’un onguent) ālȳþran/ālēþran (Vf1) ♦ (ge)clǣman (Vf), v.n. kleima, v.h.a. chleimen ♦ (ge)dēcan (ge)lȳþran/(ge)lēþran (Vf1) ♦ ofersmītan (VF1) ♦ sealfian > a.m. salve, got. salbōn, v.h.a. salbōn > all.m. salben {Vf2}, v.s. salƀōn ♦ (ge)smirian/(ge)smyrian/(ge)smerian/(ge)smi(e)rwan/(ge)smeruwan/(ge)smirewan (Vf1/2) > a.m. smear, v.n. smyrja/smyrva, v.h.a. smierōn (Vf2), smieren > all.m. schmieren ♦ þurhsmyrian (Vf2).


2.
(consacrer avec l’huile sainte) āfǣttian (Vf2) ♦ āþwēan (VF6) ♦ befǣttian (Vf2) ♦ gedȳpan/gedēpan (Vf1), v.s. dōpian ♦ gefǣtnian (Vf2) ♦ (ge)fǣttian (Vf2) ♦ (ge)smirian ← ♦ þurhsmyrian (Vf2).