asile

asile, n.


1. (refuge, abri) feorhneru (f. i) ♦ friþstōw (f. wō) ♦ gebeorhnes (f. jō) ♦ gebeorhstōw (f. wō) ♦ (ge)hyht (m.) ♦ (ge)ne(a)r (nt.) ♦ generstede (m. i) ♦ help/hylp (m. et f.) > a.m. help, v.n. hjálp, v.h.a. helfa/hilfa (f. ō) > all.m. Hilfe, v.s. helpa (f.), v.fr. helfe (f.) ♦ hleonaþ/hlinaþ (m.) ♦ hlēo(w)/hlīw (m. wa) > a.m. lee, got. hlija (m. et nt. a), v.n. hlé, v.s. hleo, v.fr. hlī ♦ hlēowstōl (m. a) ♦ hlēo(w)þ/hlīwþ/hlȳwþ/lēowþ (f. ō) ♦ hlēowung/hlȳwing (f. ō) ♦ hlīwe/hlīg (f.) ♦ rōtnes (f. jō) ♦ rōtsung (f. ō) ♦ scēo scildburh/sc(i)eldburh/scyldburg (f. th. rac.), v.h.a. sciltburg (f. th. rac. et i) ♦ tōflēam (m. a). à qui l’on a accordé l’asile gefriþod. accorder l’asile à (ge)friþian/(ge)freoþian, got. -friþōn, v.h.a. -fridōn {Vf2}, v.s. friđon, v.fr. frethia/frithia/ferdia. donner asile hūsian (Vf2) > a.m. house, v.n. húsa, v.h.a. hūsōn (Vf2) > all.m. hausen ♦ onfōn/anfōn (VF7). droit d’asile (ÉGLISE) ciricfriþ/cyricfriþ (m. a) ♦ ciricsōcn/cyricsōcn (f.) ♦ ciricgriþ/cyricgriþ (nt. a) ♦ friþ/fryþ (m. et nt. a), v.n. friðr (m. u), v.s. friđu (m.), v.fr. fretho/frede/ferd (m.).


2.
(sanctuaire) friþ ← ♦ friþhūs (nt. a) ♦ friþsōcn (f.) ♦ friþstōl/fryþstōl (m. a) ♦ friþstōw (f. wō) ♦ generstede (m. i) ♦ sōcn (f.), got. sōkns (f. i), v.n. sókn (f.), v.h.a. sōhni.