plantain

plantain, n.


(PLANTE) wægbrǣde/wegbrāde/wegbrǣde (f. ōn) > a.m. waybread, v.h.a. wegabreita > all.m. Wegbreit/Wegebreite. plantain lancéolé (synonyme : herbe à cinq côtes) ribbe (f. ōn). plantain pulicaire cristalla (m. an) ♦ flēawyrt (f. i) > a.m. fleawort.