poursuite

poursuite, n.


1. (POUR RATTRAPER) æfterfylgung/æfterfylging (f. ō) ♦ ēht, v.h.a. āht(e) > all.m. Acht {f. ō} ♦ fylging (f. ō) ♦ tōsōcnes (f. jō) ♦ tōsōcnung (f. ō). (À LA CHASSE) hunt(n)oþ/hunt(n)aþ (m. a) ♦ huntnold (m.) ♦ huntung (f. ō) > a.m. hunting ♦ wāþ (f.), v.n. veiðr (f.), v.h.a. weida. (DU GIBIER À LA PISTE) spor (nt. a) > a.m. spoor, v.n. spor (nt.), v.h.a. spor > all.m. Spur. à la poursuite de on lāst(e). se lancer à la poursuite de (ge)tengan æfter (Vf).


2.
(EN JUSTICE) poursuites māl/mǣl (nt.), v.n. mál (nt.), v.h.a. mahal ♦ sac(u) (f. ō) > a.m. sake, got. sakjō (f. ōn), v.n. sǫk, v.h.a. sahha (f. ō) > all.m. Sache, v.s. sake/seke, v.fr. saka ♦ talu (f. ō et indécl.), tal > a.m. tale, v.n. tala (f.), v.h.a. zala (f. ō) > all.m. Zahl, v.s. tala, v.fr. tale.