accepter

accepter, vt.


1. (recevoir, prendre) āniman (VF4) ♦ fōn tō (VF7) ♦ (ge)fōn, got. fāhan, v.n. fá, v.h.a. fāhan > all.m. fangen {VF7} ♦ (ge)ni(o)man/(ge)nyman/(ge)neoman, got. niman, v.n. nema, v.h.a. neman > all.m. nehmen, v.s. niman, v.fr. nima/nema {VF4} ♦ geþēon (Vf1) ♦ (ge)þicgan (VF5), v.n. þiggja (VF5), v.h.a. dikkan (Vf1), v.s. thiggean ♦ geþingian (Vf2) ♦ onfōn/anfōn (VF7) ♦ onniman (VF4) ♦ underfōn, v.h.a. untarfāhan {VF7}. (UNE DEMANDE, etc.) onfōn.
accepter ce qui est offert gecēosan, got. gakiusan, v.h.a. gichiosan {VF2}. accepter comme maître underfōn. accepter comme vrai (ge)h(e)aldan/(ge)heoldan > a.m. hold, got. haldan, v.n. halda, v.h.a. haltan > all.m. halten, v.s. haldan, v.fr. halda {VF7} ♦ gelī(e)fan/gelȳfan/gelē(o)fan/gelǣfan, got. galaubjan, v.h.a. gilouban > all.m. glauben {Vf1}, v.s. gilōƀian ♦ ni(o)man.
accepter les lois gecēosan dōmas (VF2). accepter qq. (DANS UN LIEU) underfōn ← ♦ wiþ tacan (VF6). ne pas accepter (refuser, repousser) ānīdan/ānȳdan (Vf1).


2.
 (consentir) gemōdsumian, v.h.a. gimōtsamōn {Vf2} ♦ (ge)þafian/(ge)þafig(e)an (Vf2) ♦ geþwǣrian/geþwērian (Vf2) ♦ geþwǣrlǣcan (Vf1). personne qui accepte mollement geþafa (m. an) ♦ þafet(t)ere (m. ja).


3.
(admettre, tolérer) getemian > a.m. tame, got. gatamjan {Vf1}.


4.
être accepté, a. (être admis/reconnu) genge bēon/wesan.


b.
(RANÇON/PAIEMENT) gān (for) (-mi) > a.m. go, v.h.a. gān > all.m. gehen, v.s. gān, v.fr. gān/gēn.


c.
qui doit être accepté onfōndlicunderfōn(d)lic.


5.
faire accepter (UNE PROPOSITION, etc.) þurhtēon (VF2).