aube 1, n. (point du jour)
1. dægrēd (nt. a) ♦ dægrima (m. an) ♦ dagung (f. ō) ♦ ēarendel/ēarendil/ēorendel (m. ?) ♦ morgen/mærgen > a.m. morn/morrow, got. maurgins (m. a), v.n. morgin (m.), v.h.a. morgan (m. a) > all.m. Morgen, v.s. morgan, v.fr. morn ♦ ūhte (f. ōn), got. ūhtwō (f. ōn), v.n. ótta (f.), v.h.a. uohta (f. ōn). aube des trois derniers jours de la Semaine Sainte swīgūhte (f. ōn). période avant l’aube du dimanche sunnanūhta (m. an).
2. à l’aube, loc.adv. ǣrlīce > a.m. early, v.n. árliga ♦ on dagunge ♦ on ūhtan ♦ tō þām ǣrdæge ♦ tō ūhtes. de l’aube dægrēdlic. vers l’aube tō ūhtes. lueur de l’aube dægrēdlēoma (m. an) ♦ frumlēoht (nt. a) ♦ līhting/lēohting (f. ō) ♦ morgenlēoht, v.h.a. morganlioht {nt. a} ♦ rodorlīhtung (f. ō).
aube 2, n.
(VÊTEMENT ECCLÉSIASTIQUE) albe.