retenir

retenir, v.


1. vt. a. (détenir) ætbregdan/ætbrēdan (VF3) ♦ æthealdan (VF7) ♦ behabban (Vf3) ♦ ofhabban, got. afhaban {Vf3} ♦ ofhealdan (VF7) ♦ oþhealdan (VF7). retenir de force (ge)h(e)aldan/(ge)heoldan > a.m. hold, got. haldan, v.n. halda, v.h.a. haltan > all.m. halten, v.s. haldan, v.fr. halda {VF7} ♦ (ge)werian/(ge)wærian, got. warjan, v.n. verja, v.h.a. wer(r)en {Vf1}, v.s. werian, v.fr. wera. retenir injustement ætstrengan (Vf). cesser de retenir qq. forlǣtan, v.h.a. farlāzzan > all.m. verlassen {VF7}.

b. (refréner, contenir) ābǣdan (Vf1) ♦ ādrysnian (Vf) ♦ āmīdlian (Vf2) ♦ behealdan (VF7) > a.m. behold ♦ bewerian (Vf1) ♦ forbēodan/forbīodan (VF2) > a.m. forbid, got. faurbiudan, v.h.a. farbiotan > all.m. verbieten {VF2} ♦ forhabban (Vf3) ♦ (ge)bǣtan, v.n. beita, v.h.a. beizian (Vf) ♦ (ge)brīdli(g)an (Vf2) ♦ gecafstrian (Vf2) ♦ (ge)sǣlan/(ge)sēlan (Vf1) ♦ (ge)stillan/(ge)styllan (Vf1) > a.m. still, v.n. stilla (Vf1), v.h.a. stillēn (Vf3) > all.m. stillen, v.s. stillōn ♦ getēon/getīon, got. gatiuhan {VF2} ♦ geþrēatian (Vf2) ♦ (ge)þryccan/(ge)þriccan/geþrycgan, v.h.a. drucchen > all.m. drücken, v.fr. thritsa {Vf1} ♦ (ge)wi(e)ldan/(ge)wyldan/(ge)wældan (Vf1) ♦ ofsittan (VF5) ♦ ofþryccan/ofþriccan/ofþreccan (Vf1) ♦ ofþryscan (Vf) ♦ stōwi(g)an (Vf2) > a.m. stow, v.h.a. stouwen (VF1) > all.m. stauen ♦ wiþbregdan/wiþbrēdan (VF3) ♦ wiþtēon (VF2) ♦ ymbebǣtan (Vf).

2. se retenir, vp. (DE FAIRE QQCH.) forlǣtan, v.h.a. farlāzzan > all.m. verlassen {VF7} ♦ (ge)h(e)aldan ← ♦ wiþhealdan (VF7).