sanctuaire

sanctuaire, n.


1. (lieu saint) frēolsstōw (f. wō) ♦ friþsplott (m. ?) ♦ hāligdōm (m. a), v.h.a. heilictuom (nt. a) > all.m. Heiligtum, v.s. hēlagdōm ♦ hāligern (nt. a) ♦ hālignes (f. jō) > a.m. holiness, v.h.a. heilagnissa (f. jō), heilagnessi (nt. ja) ♦ hāligportic (m. a) ♦ hāligweorc (nt. a) ♦ hǣlnes (f. jō) ♦ he(a)rg/he(a)rh/hearch/herig (m. u), v.h.a. haruc.


2.
(asile, refuge) friþ/fryþ (m. et nt. a), v.n. friðr (m. u), v.s. friđu (m.), v.fr. fretho/frede/ferd (m.) ♦ friþhūs (nt. a) ♦ friþsōcn (f.) ♦ friþstōl/fryþstōl (m. a) ♦ friþstōw (f. wō) ♦ generstede (m. i) ♦ sōcn (f.), got. sōkns (f. i), v.n. sókn (f.), v.h.a. sōhni.